مطالب پزشكي

واكسن‌هاي كوويد به انتخاب سلول‌ها براي تقويت پاسخ ايمني كمك مي‌كنند و از اين راه مي‌توانند تأثير اندكي بر DNA برخي سلول‌هاي سيستم ايمني داشته باشند.
يكي از موضوعات رايج درميان افراد مخالف واكسن اخيرا اين بوده است كه واكسن كوويد DNA را تغيير مي‌دهد. اما آيا آن‌ها اصلا مي‌دانند منظورشان چيست؟ تقريبا با اطمينان مي‌توان گفت نه. مخالفان واكسن عموما درمورد زيست‌شناسي چيزي نمي‌دانند.

مقالات زيادي قبلا منتشر شده است كه توضيح مي‌دهند واكسن‌ها نمي‌توانند DNA را تغيير دهند، ازجمله مقاله‌ي مشهوري كه در مجله‌ي فوربس منتشر شد و نيز توضيح‌هايي كه توسط مركز كنترل و پيشگيري بيماري آمريكا و يونيسف (صندوق كودكان ملل متحد) منتشر شد.

بياييد به اين مفهوم عجيب بپردازيم كه واكسن DNA را تغيير مي‌دهد. ابتدا توضيح مركز كنترل و پيشگيري بيماري را مي‌خوانيم:

«آيا واكسن كوويد ۱۹ DNA را تغيير مي‌دهد؟ خير. واكسن‌ها به هيچ ‌روشي DNA شما را تغيير نمي‌دهند يا با آن تعاملي ندارند. هم واكسن‌هاي mRNA و هم واكسن‌هاي وكتور ويروسي كوويد ۱۹ دستورالعمل‌هايي (مواد ژنتيكي) را به سلول‌هاي ما مي‌رسانند تا دربرابر ويروس عامل كوويد ۱۹ محافظت ايجاد كنند. با‌اين‌حال، اين مواد هرگز وارد هسته سلول يعني جايي كه در آن DNA نگه‌داري مي‌شود، نمي‌شوند».

اين موضوع تاحدي درست است، اما توضيح دقيقي نيست.

درست است كه واكسن‌هاي كوويد ۱۹ مستقيما DNA را تغيير نمي‌دهند و همچنين درست است كه آن‌ها به هسته سلول يعني جايي كه در آن DNA قرار دارد، حمله نمي‌كنند. اما اين كل داستان نيست. (مقاله يونيسف دقيق‌تر است و به‌جاي آن نوشته است: اطلاعاتي كه درمورد اثرات مضر واكسن كوويد ۱۹ روي DNA انسان بيان مي‌شود، بي‌اساس و نادرست است).

به ياد داشته باشيد كه هدف اصلي واكسن، پيشگيري از عفونت‌هاي آينده است. يعني چيزي در بدن شما بايد تغيير كند؟ اما چه چيزي تغيير مي‌كند؟

هر زمان كه بدن شما توسط عامل خارجي (باكتري، ويروس، قارچ يا پاتوژن ديگري) مورد حمله قرار مي‌گيرد، سيستم ايمني از بين ميليون‌ها پروتئين تخصصي به نام آنتي‌بادي انتخاب انجام مي‌دهد. اين آنتي‌بادي‌ها اندكي با هم متفاوت هستند. نحوه‌ي انجام اين كار شگفت‌آور است: قطعات كوچك فراواني از DNA بريده مي‌شود و در ميليون‌ها تركيب دركنار هم قرار داده مي‌شود و هريك آنتي‌بادي متفاوتي را مي‌سازد. درنهايت، يكي از اين آنتي‌بادي‌ها پاتوژن را شناسايي مي‌كند (با اتصال به آن).

شگفت‌انگيزتر اينكه آنتي‌بادي‌هاي موفق توسط سلول‌هاي ايمني به شكل سلول‌هاي خاصي كه سلول B ناميده مي‌شوند و DNA كمي متفاوتي دارند، به خاطر سپرده مي‌شوند. DNA درون اين سلول‌هاي B كدكننده آنتي‌بادي مناسب براي تشخيص مهاجم، يعني در اين مورد، ويروس عامل كوويد ۱۹ است. پس از بهبودي از عفونت، برخي از اين سلول‌هاي ايمني (سلول‌هاي B و سلول‌هاي T) در گره‌هاي لنفاوي شما باقي مي‌مانند و به‌طور پيوسته به دنبال ظهور مجدد ويروس هستند.

اد يونگ اين موضوع را زيباتر توضيح داده است: گره‌هاي لنفاوي را به شكل دادگاهي پر از سربازان مسلح سلول T تصور كنيد كه هريك فقط يك نوع هدف دارد كه با آن مبارزه مي‌كند. سلول پيام‌رسان سراسيمه با تصوير غيرواضحي وارد مي‌شود و به نوبت آن را به هر يك از سربازان نشان مي‌دهد و مي‌پرسد: آيا اين همان فردي است كه بايد آن را هدف قرار دهيد. زماني كه سرباز مربوطه پيدا شد، مسلح مي‌شود و به سمت هدف حركت مي‌كند. (براي بررسي عميق‌تر درمورد نحوه عملكرد سيستم ايمني مقاله اد يونگ را بخوانيد كه آگوست ۲۰۲۰ در مجله آتلانتيك منتشر شد).

DNA موجود در اين سلول‌هاي B خاطره كمي از DNA موجود در تمام سلول‌هاي ديگر شما متفاوت است و علت آن واكسن است. (يا دقيق‌تر همان‌طور كه ايمني‌شناسي به مجله فوربس توضيح مي‌دهد: واكسن هيچ DNAيي را تغيير نمي‌دهد، حتي درون سلول‌هاي ايمني شما، اما موجب تكثير برخي سلول‌هاي ايمني مي‌شود كه قبلا تحت بازآرايي ژنتيكي قرار گرفته‌اند). خود واكسن در بدن باقي نمي‌ماند، اما به سيستم ايمني چند نسخه از پروتئين اسپايك SARS-CoV-2 (ويروس عامل كوويد ۱۹) را نشان مي‌دهد و سيستم ايمني آن را به خاطر مي‌سپارد. البته بايد بدانيد كه اگر با خود ويروس كوويد ۱۹ نيز آلوده شويد، تغيير مشابهي در DNA شما رخ مي‌دهد.
اما سلول‌هاي B فقط بخش كوچكي از بدن شما هستند. هر نوع سلول ديگري، از سلول پوست گرفته تا قلب و ريه و مغز، به‌كلي تحت‌تأثير واكسن قرار نمي‌گيرند. اگر هيچ راهي براي به خاطر سپردن نحوه مبارزه با عفونت‌ها نداشتيم، هرگز دربرابر عوامل بيماري‌زا مصون نمي‌شديم و در اين صورت بشر به‌سرعت منقرض مي‌شد.

در پايان، اجازه دهيد به اطلاعات نادرست ديگري نيز اشاره كنيم.

اوايل دنياگيري برخي از زيست‌شناسان معروف مؤسسه فناوري ماساچوست (MIT) مقاله‌اي را منتشر كردند كه در آن ادعا كرده بودند ويروس SARS-CoV-2 مي‌تواند ازطريق مكانيسم پيچيده و بسيار غيرمحتملي با DNA سلول‌هاي آلوده ادغام شود. اين مسئله واقعاً نگران‌كننده خواهد بود! بسياري ديگر به سرعت اشاره كردند اين نتيجه مي‌تواند توسط مكانيسم‌هاي معمول‌تري نيز توضيح داده شود.

اما در يك سال و نيم بعد با صدها ميليون عفونت، حتي يك مورد هم گزارش نشد كه در آن ويروس واقعا اين كار را انجام داده باشد. بنابراين، نه‌تنها اين رويداد (رونويسي معكوس RNA ويروس به ژنوم انسان) بسيار بسيار غيرمتحمل است، بلكه همچنين حتي درمورد واكسن‌ها صدق نمي‌كند كه حاوي قطعه كوچكي از mRNA ويروسي هستند. (البته آن مطالعه زيست‌شناسان MIT بسيار غيرمسئولانه بود. آن‌ها اساسا داشتند مهارت‌هاي فني خود را به رخ مي‌كشيدند و مي‌گفتند: «ببينيد مي‌توانيم ويروس را به چه كاري وادار كنيم!»؛ بدون درنظر گرفتن اين موضوع كه اگر مخالفان واكسن كار آن‌ها را به دست بگيرند، چگونه مي‌تواند به تحريف كشيده شود و موجب دردسر شود. پاسخ CDC كه در بالا ذكر شد به‌نظر مي‌رسد پاسخ مستقيمي به تفسيرهاي نادرست مطالعه MIT باشد).

بنابراين، به سؤال اصلي خود بازگرديم: آيا واكسن كوويد ۱۹ مي‌تواند DNA شما را تغيير دهد: مستقيما نه. اما به خاطر خود سيستم ايمني بله؛ DNA شما پس از دريافت هر نوع واكسني كمي تغيير پيدا مي‌كند. DNA شما همچنين هر بار كه از عفونتي ازجمله سرماخوردگي بهبود پيدا مي‌كنيد، تغيير مي‌كند. اما تغيير فقط در DNA بخش كوچكي از سلول‌هاي ايمني رخ مي‌دهد كه به‌عنوان نگهبان دربرابر عفونت‌هاي آينده عمل مي‌كنند و اين اتفاق خوبي است.

طبق پژوهشي جديد، خطر ابتلا به بيماري قلبي براثر مصرف چربي‌هاي اشباع ممكن است به اين مسئله بستگي داشته باشد كه آن‌ها از چه غذاهايي مي‌آيند.
بيماري قلبي از علت‌هاي اصلي مرگ‌و‌مير در سراسر جهان است و هر سال جان حدود ۹ ميليون نفر را مي‌گيرد؛ اما اين بيماري قابل‌پيشگيري است و تغييرات رفتاري سالم (مانند ورزش بيشتر و ترك سيگار و مصرف غذاي سالم‌تر) اغلب توصيه مي‌شود.

يكي از تغييرات رژيمي كه معمولا كارشناسان توصيه مي‌كنند، مصرف كمتر چربي‌هاي اشباع و به‌جاي آن، مصرف چربي‌هاي غيراشباع با چند پيوند دوگانه است كه معمولا در مغزهاي گياهي و روغن‌هاي گياهي و ماهي يافت مي‌شود و نيز سالم‌تر در نظر گرفته مي‌شوند. بااين‌حال، پژوهش جديدي نشان مي‌دهد به‌جاي اينكه فقط به مقدار چربي اشباع مصرف‌شده توجه كنيم، بايد منبع غذايي‌اي كه چربي‌هاي اشباع از آن مي‌آيد، مدنظر قرار دهيم.

تابه‌حال، بيشتر پژوهش‌هاي انجام‌شده در زمينه‌ي چربي‌هاي اشباع فقط روي بررسي چربي‌هاي اشباع و ارتباط آن با بيماري قلبي تمركز كرده‌اند؛ اما غذاها حاوي موادمغذي مختلفي هستند. بنابراين، به‌جاي اينكه فقط خود چربي اشباع را در نظر بگيريم، مهم است كه بررسي كنيم كدام غذاهاي حاوي چربي اشباع با بيماري قلبي در ارتباط هستند. اين موضوع را پژوهش جديد درنظر گرفت.

در پژوهش جديد، از داده‌هاي مطالعه‌ي EPIC-CVD دانشگاه كمبريج استفاده شد. اين مطالعه سلامت قلبي‌عروقي افراد ميان‌سال را در دَه كشور اروپايي بررسي مي‌كند. داده‌ها شامل ۱۰،۵۲۹ شركت‌كننده بود كه در طول مطالعه به بيماري قلبي مبتلا شدند. داده‌هاي افراد مبتلا به بيماري قلبي با داده‌هاي ۱۶،۷۳۰ شركت‌كننده كه در طول مدت مطالعه به بيماري قلبي مبتلا نشدند، مقايسه شد.
شركت‌كنندگان به‌طور تصادفي از ميان ۳۸۵،۷۴۷ شركت‌كننده مطالعه EPIC انتخاب شدند تا اطمينان حاصل شود كه يافته‌هاي حاصل نماينده‌اي از كل جمعيت مطالعه است. پژوهشگران اطلاعات مربوط به عادات غذايي را نيز در تجزيه‌و‌تحليل خود وارد كردند. همچنين، تأثير عوامل مختلف مانند سن، جنس، سطح فعاليت بدني، مصرف سيگار و الكل، اضافه‌وزن و چاقي را در نظر گرفتند كه ممكن است با بيماري قلبي در ارتباط باشند. با انجام اين كار، اين احتمال به‌ حداقل رسيد كه يافته‌هاي حاصل درباره‌ي مصرف چربي و بيماري قلبي به‌وسيله‌ي عوامل ديگر توضيح داده شود.

پژوهشگران ارتباط كلي بين مقدار چربي اشباع مصرف‌شده‌ي شركت‌كنندگان و خطر ابتلا به بيماري قلبي پيدا نكردند؛ اما وقتي غذاهايي كه منبع معمول چربي‌هاي اشباع بودند، بررسي كردند، تصوير متفاوتي ظاهر شد.

احتمال دچار‌شدن به بيماري قلبي در افرادي بيشتر بود كه چربي‌هاي اشباع بيشتري از گوشت قرمز و كره مصرف مي‌كردند. حالت برعكس در افرادي وجود داشت كه چربي‌هاي اشباع بيشتري از پنير و ماست و ماهي مصرف مي‌كردند كه درواقع، با خطر كمتر بيماري قلبي همراه بود. اين يافته‌ها با پژوهش پيشين درباره‌ي ارتباط بين اين غذاها و بيماري قلبي سازگار است. براين‌اساس، ارتباط ميان بيماري قلبي و چربي‌هاي اشباع به اين موضوع بستگي دارد كه آن‌ها از چه غذايي مي‌آيند.
البته بايد در نظر داشت كه پژوهش جديد مبتني‌بر مشاهده‌ي ارتباط بين رژيم غذايي و سلامتي است و به‌دليل مشاهده‌اي‌بودن نمي‌تواند علت و معلول را اثبات كند. گفتني است انجام كارآزمايي تصادفي كنترل‌شده كه در آن شركت‌كنندگان به‌طور تصادفي بايد براي چند سال رژيم غذايي خاصي را دنبال كنند، احتمالا غيرممكن و بسياري از شركت‌كنندگان ممكن است تمايلي نداشته باشند كه براي زمان طولاني به رژيم غذايي خاصي پايبند باشند.

بيش از يك ماده‌ي مغذي

غذاها چيزي بيشتر از مجموع اجزاي خود هستند. آن‌ها حاوي مواد‌مغذي، ويتامين‌ها، موادمعدني و خواص مختلفي هستند كه ممكن است براي پيشگيري يا ايجاد بيماري‌هاي خاصي باهم عمل كنند. به‌عنوان مثال، ماست و پنير حاوي چربي‌هاي اشباع و مواد‌مغذي مانند ويتامين K2 و پروبيوتيك‌ها هستند. هريك از اين مواد‌مغذي ممكن است ازطريق مسيرهاي وابسته و متفاوت بر خطر بيماري قلبي اثر بگذارند؛ مثلا بر قند‌خون يا سطح كلسترول يا التهاب تأثير بگذارند.

مطالعات قبلي نيز نشان داده‌اند كه چربي‌هاي اشباع گوناگون سطوح متفاوتي از خطر بيماري‌هاي قلبي را به‌همراه دارند. به‌عنوان مثال، اسيد پالميتيك (نوعي چربي اشباع) درمقايسه‌با پنير و ماست، در گوشت قرمز فراوان‌تر است. اين نوع چربي ممكن است اثر مضري روي سطح كلسترول در گردش در خون ما بگذارد كه عامل خطر شناخته‌شده‌اي براي بيماري قلبي است.

درمقابل، اسيد پنتادكانوئيك (نوع ديگري از چربي اشباع كه معمولا در محصولات لبني يافت مي‌شود، به‌طوركلي با خطر كمتر بيماري قلبي مرتبط است. بنابراين، سلامتي ما تحت‌تأثير تركيب تمام مواد‌مغذي و تركيبات زيست‌فعال، ازجمله ويتامين‌ها و موادمعدني و فيتوكميكال‌ها غذايي قرار دارد كه مي‌خوريم. به‌همين‌دليل، مهم است غذاهايي كه مي‌خوريم، دركنار مواد‌مغذي موجود در آن‌ها درنظر بگيريم.

پيشگيري از بيماري قلبي به عوامل متعددي مانند فعاليت بدني، پرهيز از استعمال دخانيات و داشتن رژيم غذايي سالم‌تر بستگي دارد؛ اما همان‌طور‌كه پژوهش جديد نشان مي‌دهد، كاهش مصرف چربي اشباع ممكن است براي كاهش خطر كافي نباشد. مسئله‌ي مهم‌تر تأكيد بيشتر روي كاهش مصرف غذاهايي مانند گوشت قرمز و كره است كه درمقايسه‌با ديگر غذاهاي حاوي چربي اشباع با خطر بيشتر ابتلا به بيماري قلبي همراه هستند.

شيريني‌هاي رنگارنگ خوشمزه به‌نظر مي‌رسند؛ اما پژوهشگران مي‌گويند رنگ‌هاي خوراكي مصنوعي ممكن است براي روده خطراتي داشته باشند.
شيوع سرطان كولوركتال (سرطان روده‌ي بزرگ) در ميان جوانان كه به‌عنوان افراد زير ۵۰ سال تعريف مي‌شوند، از اوايل دهه‌ي ۱۹۹۰ درسراسر جهان رو به افزايش بوده است. پيش‌بيني مي‌شود كه ميزان سرطان كولون (پس‌روده) و ركتال (راست‌روده) تا سال ۲۰۳۰ به‌ترتيب ۹۰ و ۱۲۴ درصد افزايش پيدا كند. يكي از دلايل احتمالي اين روند، افزايش جهاني مصرف رژيم غذايي غربي است كه شامل مقدار زيادي گوشت‌هاي قرمز و فراوري‌شده، قند افزوده‌شده و غلات تصفيه‌شده مي‌شود.

حدود ۶۰ درصد از رژيم غذايي استاندارد آمريكايي (SAD)، از غذاهاي فوق‌فراوري‌شده مانند شيريني‌هاي صنعتي، نوشابه‌ها و گوشت‌هاي فراوري‌شده تشكيل شده است. رژيم غذايي SAD با افزايش خطر ابتلا به سرطان روده‌ي بزرگ همراه است.

يكي از جنبه‌هاي نگران‌كننده غذاهاي فوق‌فراوري‌شده اين است كه بسيار رنگارنگ هستند. اين ويژگي در بسياري از خوراكي‌هاي خوشمزه تعطيلات عيد به‌چشم مي‌خورد؛ اگرچه بسياري از رنگ‌هايي كه به اين موادغذايي رنگ مي‌دهند، مصنوعي هستند. شواهدي وجود دارد كه رنگ‌هاي غذايي مصنوعي ممكن است فرايندهاي آغازگر سرطان را تحريك كنند.

لورن هافست، مدير مركز تحقيقات سرطان روده‌ي بزرگ در دانشگاه كاروليناي جنوبي، در حال مطالعه‌ي اثرات رنگ‌هاي خوراكي مصنوعي روي ايجاد سرطان روده‌ي بزرگ است. درحالي‌كه پژوهش‌هاي وي در رابطه با خطر بالقوه‌ي رنگ‌هاي خوراكي مصنوعي در زمينه‌ي ابتلا به سرطان تازه شروع شده است، او معتقد است كه بايد درمورد مصرف اين نوع خوراكي‌ها تجديدنظر كنيد.

رنگ‌هاي خوراكي مصنوعي چه هستند؟

در صنايع غذايي، از رنگ‌هاي مصنوعي استفاده مي‌شود؛ زيرا موجب بهترشدن ظاهر غذاها مي‌شود. اولين رنگ‌هاي غذايي با استفاده از قطران زغال‌سنگ در اواخر دهه‌ي ۱۸۰۰ ساخته شد. امروزه، رنگ‌هاي غذايي اغلب از ماده‌ي شيميايي نفتالين كه از نفت گرفته مي‌شود، ساخته مي‌شوند و محصول نهايي «رنگ آزو» ناميده مي‌شود.

توليدكنندگان موادغذايي رنگ‌هاي مصنوعي را بر رنگ‌هاي طبيعي مانند عصاره‌ي چغندر ترجيح مي‌دهند؛ زيرا ارزان‌تر، درخشان‌تر و ماندگارتر هستند. اين در حالي‌ است كه در طول قرن گذشته صدها رنگ خوراكي مصنوعي توليد شده است، بيشتر آن‌ها سمي هستند. فقط ۹ نمونه از اين رنگ‌ها موردتأييد سازمان غذا و داروي آمريكا است و تعداد رنگ‌هاي موردتأييد اتحاديه اروپا از اين هم كمتر است.

چه چيزي باعث ايجاد سرطان روده‌ي بزرگ مي‌شود؟

آسيب DNA عامل اصلي ايجاد سرطان روده‌ي بزرگ است. وقتي آسيب DNA در ژن‌هاي محرك سرطان رخ مي‌دهد، مي‌تواند به جهشي منجر شود كه به سلول‌ها مي‌گويد به‌طور كنترل‌نشده تقسيم شوند و اين امر موجب سرطاني‌شدن آن‌ها مي‌شود.
عامل محرك ديگر سرطان روده‌ي بزرگ التهاب است. التهاب زماني اتفاق مي‌افتد كه سيستم ايمني سلول‌هاي التهابي را براي آغاز التيام جراحت يا گرفتن پاتوژن‌هاي عامل بيماري اعزام مي‌كند. وقتي التهاب تداوم پيدا مي‌كند، مي‌تواند با آزادكردن مولكول‌هايي به نام راديكال‌هاي آزاد كه به DNA آسيب مي‌زنند، به سلول‌هاي سالم آسيب وارد كند. مولكول‌هاي ديگري به نام سيتوكين‌ها مي‌توانند موجب طولاني‌شدن التهاب شوند و در شرايطي كه جراحتي براي التيام وجود ندارد، باعث افزايش تقسيم سلولي و رشد سرطان در روده شوند.

عادات غذايي نامناسب طولاني‌مدت نيز مي‌تواند به التهاب خفيفي منجر شود كه علائم درخورتوجهي را ايجاد نمي‌كند؛ اما در اين شرايط، مولكول‌هاي التهابي مي‌توانند به سلول‌هاي سالم آسيب وارد كنند.

رنگ‌هاي خوراكي مصنوعي و سرطان

اگرچه هيچ‌يك از رنگ‌هاي خوراكي مصنوعي موردتأييد FDA به‌عنوان مواد سرطان‌زا طبقه‌بندي نمي‌شوند، پژوهش‌هاي موجود به خطرات سلامتي بالقوه‌ي آن‌ها اشاره مي‌كنند. براي مثال، باكتري‌هاي روده مي‌توانند رنگ‌هاي مصنوعي را به مولكول‌هايي تجزيه كنند كه موجب سرطان مي‌شوند. براي درك نحوه‌ي تعامل ميان ميكروبيوم و رنگ‌هاي خوراكي مصنوعي و خطر احتمالي ايجاد سرطان به انجام پژوهش‌هاي بيشتري نياز است.

مطالعات نشان داده‌اند كه رنگ‌هاي خوراكي مصنوعي مي‌توانند به DNA و پروتئين‌هاي درون سلول‌ها متصل شوند. همچنين، شواهدي وجود دارد كه رنگ‌هاي مصنوعي مي‌توانند موجب تحريك ماشين‌آلات التهابي بدن شوند. اين مكانيسم‌ها ممكن است براي سلامت روده‌ي بزرگ مشكل ايجاد كنند.

مشخص شده است كه رنگ‌هاي خوراكي مصنوعي در جوندگان به DNA آسيب مي‌زنند. داده‌هاي منتشرنشده‌ي پژوهشگران دانشگاه كاروليناي جنوبي نشان مي‌دهد رنگ‌هاي الورا رد (Allura Red) يا رد ۴۰ (Red 40) و تارترازين (Tartrazine) يا يلو ۵ (Yellow 5) در محيط آزمايشگاهي در سلول‌هاي سرطان كولون مي‌توانند به DNA آسيب بزنند. اگرچه قبل از اينكه بتوانيم بگوييم كه اين رنگ‌ها مستقيما موجب آسيب DNA مي‌شوند، نتايج بايد در مدل‌هاي حيواني و انسان تكرار شود.
در محيط آزمايشگاهي كنترل‌شده، افزايش غلظت رنگ‌هاي خوراكي مصنوعي قرمز و زرد موجب آسيب DNA در سلول‌هاي سرطان روده‌ي بزرگ مي‌شود. رده‌هاي سلولي سرطان روده‌ي بزرگ هنگام قرارگرفتن درمعرض الورا رد و تارترازين، آسيب DNA را نشان مي‌دهند.

تاثير رنگ هاي خوراكي مصنوعي / synthetic food dyes

درنهايت، رنگ خوراكي مصنوعي ممكن است به‌ويژه براي كودكان نگران‌كننده باشد. كودكان دربرابر سموم محيطي آسيب‌پذيرتر هستند؛ زيرا بدن آن‌ها هنوز در حال رشد است. كارشناسان بر اين باورند كه اين نگراني ممكن است شامل رنگ‌هاي خوراكي مصنوعي نيز شود؛ خصوصا كه فراواني آن‌ها در غذاهاي كودكان زياد است.

مطالعه‌اي در سال ۲۰۱۶ نشان داد بيش از ۴۰ درصد از محصولات غذايي كه در يكي از فروشگاه‌هاي بزرگ در كاروليناي شمالي براي كودكان عرضه مي‌شدند، حاوي رنگ‌هاي غذايي مصنوعي بودند. پژوهش‌هاي بيشتري بايد براي بررسي اين مسئله انجام شود كه مواجهه‌ي مكرر با رنگ‌هاي غذايي مصنوعي چه تأثيري ممكن است بر كودكان داشته باشد.

كاهش خطر ابتلا به سرطان روده‌ي بزرگ

درحالي‌كه صرف چند وعده‌ي غذاي نامناسب در جريان تعطيلات باعث سرطان روده‌ي بزرگ نمي‌شود، رژيم طولاني‌مدت از غذاهاي فراوري‌شده ممكن است موجب اين مسئله شود. اگرچه براي درك ارتباط ميان رنگ‌هاي خوراكي مصنوعي و سرطان به پژوهش‌هاي بيشتري نياز است، اقدامات مبتني‌بر شواهدي وجود دارد كه مي‌توانيد هم‌اكنون براي كاهش خطر ابتلا به سرطان روده‌ي بزرگ انجام دهيد.

يكي از راه‌ها اين است كه براي سرطان روده‌ي بزرگ تحت غربالگري قرار گيريد. ديگري افزايش فعاليت بدني است. درنهايت، مي‌توانيد رژيم غذايي سالمي را دنبال كنيد كه حاوي غلات كامل و ميوه و سبزيجات بيشتر و الكل و گوشت قرمز و فراوري‌شده كمتر باشد.